Αυτό το άρθρο αποτελεί μια εισαγωγή στον κόσμο των παιδιών. Στον τρόπο που βιώνουν την καθημερινή ζωή και όλες τι παραξενιές της μέσα από το παιχνίδι. Θα αναφερθούμε στα διάφορα στάδια ανάπτυξης του παιχνιδιού αλλά θα δούμε επίσης προτάσεις και στρατηγικές για παιχνίδια και δραστηριότητες σύμφωνα με την εκάστοτε ηλικία του παιδιού, από την στιγμή της γέννησης του παιδιού μέχρι την σχολική ζωή!
Άλλωστε τότε αρχίζουν πολλές υποχρεώσεις -έτσι δεν είναι; Που καιρός για παιχνίδι ;-)
Όταν μιλάμε για παιχνίδι, συνήθως όλοι σκεφτόμαστε ελεύθερο χρόνο, καθόλου υποχρεώσεις και απασχόληση χωρίς νόημα. Τις περισσότερες φορές μιλώντας ακόμα και για παιδιά...
Το νόημα του παιχνιδιού με τα μάτια ενός ενήλικα
Γονείς και επαγγελματίες αναφέρονται στο παιχνίδι με διαφορετικούς τρόπους. Η αλήθεια όμως είναι ότι η σημασία και ο ρόλος που παίζει το παιχνίδι στην ανάπτυξη του παιδιού αλλά και στη ολοκλήρωση της προσωπικότητας είναι καθοριστικής σημασίας.
Γονιός: Το παιχνίδι είναι σημαντικό;; Μα το παιδί παίζει όλη μέρα – ας κάνει και καμιά εργασία!!
Δάσκαλος: Πρέπει να συγκεντρωθείτε!! Έχουν μείνει μόνο τρεις μήνες για τις εξετάσεις!! Τέλος το παιχνίδι, τα χόμπι, η τηλεόραση και η μουσική!! Πρέπει να συγκεντρωθείτε στο διάβασμα και μόνον εκεί!!
Παιδαγωγός: Όταν παίζουμε – παίζουμε. Όταν όμως εργαζόμαστε – εργαζόμαστε!!
Οι παραπάνω απόψεις έχουν ένα κοινό σημείο. Συνήθως οι ενήλικες είτε γονείς είτε επαγγελματίες δεν αναγνωρίζουν την σημασία του παιχνιδιού γιατί…
- Έχουν πολύ συγκεκριμένη αντίληψη για το παιχνίδι
- Πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι μονάχα για διασκέδαση
- Υπάρχει άγνοια για τον ρόλο του παιχνιδιού στην ανάπτυξη του παιδιού με αποτέλεσμα να πιστεύουν ότι το παιχνίδι είναι χάσιμο χρόνου.
Ας δούμε τώρα και..το νόημα του παιχνιδιού με τα μάτια ενός παιδιού
Το παιχνίδι μου άρεσε πάντα.
Όταν ήμουν μωρό φώναζα, κουνούσα χεράκια και ποδαράκια και πάντα χαμογελούσα στη μαμά και στο μπαμπά μου. Και μερικές φορές έκλαιγα γιατί ήθελα να παίξω όοολο το βράδυ μαζί τους!
Μετά που μεγάλωσα λίγο και άρχισα να περπατώ και να τρέχω δεν με έπιαναν με τίποτα! Πετούσα τα παιχνίδια μου στο πάτωμα, σκαρφάλωνα σε καρέκλες και κρεβάτια όλη μέρα και μερικές φορές χτυπούσα και πόναγε λίγο αλλά δεν πειράζει…
Μετά άρχισα να καταλαβαίνω τι θα πει να περιμένω. Να μοιράζομαι ένα παιχνίδι αλλά και να παίζω άλλο ένα που νομίζω το έλεγαν τραπέζιο ή κάπως έτσι...
Είναι και άλλα πολλά που έμαθα. Χρώματα, σχήματα, ζωάκια, γραμματάκια και άλλα πολλά!! Όμως έκανα και πολλούς φίλους! Κάποιοι φίλοι μου όμως, όπως ο Γιωργάκης μερικές φορές δεν ήθελαν να παίξουν μαζί μου. Μου έλεγαν ότι δεν ήξεραν. Η μαμά, μου είπε ότι δεν είχαν φαντασία. Αλλά δεν την ξέρω καλά αυτή τη λέξη και δεν την κατάλαβα ποτέ καλά. Εγώ έκανα πάντα αυτό που νόμιζα, δεν έμαθα τη φαντασία. Αναρωτιέμαι μήπως είναι ένα νέο μέρος να παίζει κανείς…
Η ανάπτυξη του παιχνιδιούΚαθώς το παιδί μεγαλώνει και αναπτύσσεται ο τρόπος που παίζει, αλλάζει όσο και αυτό. Στην αρχή θα παίζει μόνο του, μετά θα κοιτάζει τα άλλα παιδιά που παίζουν, θα είναι κοντά τους αλλά δεν θα θέλει να μοιραστεί ένα παιχνίδι μαζί τους. Έπειτα θα αρχίσει να παίζει με ένα παιδάκι και τέλος, θα παίζει και θα μοιράζεται τα παιχνίδια του με 3 – 6 παιδιά...
Είναι ένα ταξίδι από την παρατήρηση, στην κατανόηση του κόσμου και των συναισθημάτων. Ένα ταξίδι που βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν όλες τις απαραίτητες δεξιότητες που θα αποτελέσουν τις βάσεις για μια σωστή και ολοκληρωμένη ανάπτυξη χωρίς δυσκολίες.
Πηγές:
The Development of Play 1 to 14 Years, Occupational Therapy Skills Builders
Jane – Case Smith, Development of Childhood Occupations, Occupational Therapy for children, 6th edition, Mosby, 2010
Supporting children’s development, Putting Children First, National Childcare Accreditation Council (NCAC), Issue 29 March 2009
Μπαλτούμας Δημήτρης
Εργοθεραπευτής
ikid Χαϊδαρίου
Σχετικά άρθρα
Πώς είναι να έχεις δυσλεξία; | Στρατηγικές μελέτης | Σχολική Φοβία | Αυτοεκτίμηση και τρόποι ενίσχυσης | Όσα πρέπει να γνωρίζετε για την Δυσγραφία | Μικρές ιστορίες: Ο Γιωργάκης και το σχολείο
Categories:
παιδί και παιχνίδι
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου