Τα Χριστούγεννα έχουν ένα ιδιαίτερο νόημα για τον καθένα από εμάς. Προσδοκούμε με ανυπομονησία τις χριστουγεννιάτικες μέρες. Όσο για τα παιδιά περιμένουν με ανυπομονησία να λάβουν τα χριστουγεννιάτικα τους δώρα, ως επί το πλείστον, παιχνίδια.
Τα παιχνίδια και το παίξιμο ευνοούν τόσο την ψυχοσυναισθηματική, τη γνωστική όσο και την κινητική ανάπτυξη των παιδιών. Ο Winnicot (1971) αναφέρει: «Το παιχνίδι είναι εκείνο που είναι καθολικό και που ανήκει στην υγεία. Το παίξιμο διευκολύνει την ανάπτυξη και συνεπώς την υγεία».
Για το παιδί το παιχνίδι είναι έργο, τρόπος εξερεύνησης και κυριαρχίας του εξωτερικού του κόσμου και των εσωτερικών του συγκρούσεων. Μέσα απ’ αυτό εκφράζει και επεξεργάζεται τις φαντασιώσεις του και τις δραματοποιεί. Δίνει καινούριο νόημα στα δρώμενα και επαναπροσδιορίζει τη θέση του μέσα σ’ αυτά.
Τι συμβαίνει όμως όταν αφορά στην επιλογή ενός τόσο σημαντικού, για το παιδί, παιχνιδιού όσο είναι αυτό των Χριστουγέννων;
Οι ουσιαστικές ανάγκες και επιθυμίες των παιδιών δεν ικανοποιούνται απλά και μόνο με την απόκτηση ενός παιχνιδιού. Είναι τα ίδια τα παιδιά που ζητάνε κάτι από τον Άι- Βασίλη και όταν ανοίξουν τα πακέτα με τα δώρα τους, η αρχική ευχαρίστηση του καινούριου, μετατρέπεται σε απογοήτευση, «αυτό ήταν όλο;». Υπάρχει μάλιστα η πιθανότητα, το παιδί να αφήσει παρατημένο σε μια γωνιά του δωματίου του το εντυπωσιακό, καινούριο παιχνίδι και να επιλέξει να παίξει με το παλιό, κατεστραμμένο αυτοκινητάκι ή τη λερωμένη, φθαρμένη κούκλα. Σημασία δεν έχει πόσα παιχνίδια έχει ένα παιδί αλλά πόσο και πως παίζει με αυτά. Είναι καλό να μη συνδέεται η χαρά και η ευχαρίστηση με εξωτερικά και πρόσκαιρα ερεθίσματα γιατί αυτές οι πηγές ευφορίας είναι επιφανειακές και φθείρονται.
Τα παιδιά συνεχώς απαιτούν. Είναι σαν και να τα θέλουν όλα. Οι επιθυμίες των παιδιών για παιχνίδια που βλέπουν σε διάφορα τηλεοπτικά μηνύματα, σε παιχνίδια που είναι «της μόδας» και τα έχουν οι περισσότεροι συνομήλικοί τους συχνά είναι αιτία έντονων συγκρούσεων και προστριβών μεταξύ γονέων και παιδιού. Η επιταγή των «σωστών» κοινωνικών προτύπων και οι ηθικές αξίες των γονέων πολλές φορές έρχονται σε αντίθεση με το παιχνίδι που θα επιλέξει το παιδί.

Είναι ωφέλιμο να βοηθήσουμε το παιδί να αντιληφθεί την οικονομική και ανταλλακτική αξία των πραγμάτων. Είναι καλό, οι γονείς να συμφωνήσουν μαζί με το παιδί εκ των προτέρων, πόσα χρήματα μπορούν να διαθέσουν. Αυτά τα Χριστούγεννα, όταν βρεθείτε σε ένα κατάστημα παιχνιδιών, αφήστε το παιδί να διαχειριστεί τα χρήματα και βοηθήστε το να καταλάβει τι θα μπορούσε να αγοράσει.
Τα παιδιά θεωρούν ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, συγγενείς είναι για να τους κάνουν δώρα και να τρέξουν να ικανοποιήσουν κάθε τους επιθυμία. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά το χριστουγεννιάτικο πνεύμα μέσα από παραμύθια και μέσα από χριστουγεννιάτικες ιστορίες να τα βοηθήσουμε να αναπτύξουν την αρετή της προσφοράς.
«Πήγαινε παίξε μόνο σου» ή «Πήγαινε παίξε και άφησέ μας ήσυχους» είναι εκφράσεις που ακούνε πολύ συχνά τα παιδιά από τους γονείς τους. Οι υποχρεώσεις και η κόπωση (σωματική και ψυχική) δε θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν. Παίξτε μαζί με τα παιδιά σας! Θα δείτε πόσο ανακουφιστικό είναι και για εσάς τους ίδιους. Το διαδραστικό παιχνίδι θα ενδυναμώσει τη φαντασία και δημιουργικότητά τους αλλά και θα ενισχύσει τις μνήμες μιας υγιούς και σταθερής σχέσης με τους γονείς.
Οι μέρες των Χριστουγέννων είναι μια καλή ευκαιρία για να ξεκινήσετε!
Βιβλιογραφία
http://www.iccp-play.org
http://www.edpe.gr
Winnicott, D.W. (1971) Playing and Reality. Brunner- Routledge, 2001, London.
Πάσχου Φωτεινή
Ψυχολόγος, Msc
Σχετικά άρθρα
Πώς είναι να έχεις δυσλεξία; | Στρατηγικές μελέτης | Σχολική Φοβία | Αυτοεκτίμηση και τρόποι ενίσχυσης | Όσα πρέπει να γνωρίζετε για την Δυσγραφία | Μικρές ιστορίες: Ο Γιωργάκης και το σχολείο
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου