Η Σχολή Γονέων μεταφέρεται στην Διεύθυνση www.ikidcenters.com/blog

Η Σχολή Γονέων μεταφέρεται στην Διεύθυνση www.ikidcenters.com/blog με καθημερινή ενημέρωση και νέα από την επιστημονική ομάδα ikid.

Διατροφικές Διαταραχές κατά τη παιδική ηλικία- Χρήσιμες Συμβουλές για να βοηθήσετε τα παιδιά σας να απολαμβάνουν την ώρα του φαγητού

Μια από τις φυσιολογικές ανάγκες του ανθρώπου (κατά Maslow) είναι η ανάγκη της πρόσληψης τροφής που είναι απαραίτητη τόσο για την επιβίωσή του όσο και για την εκπλήρωση ενός αισθήματος ικανοποίησης- ευχαρίστησης. 

Τα παιδιά αναπτύσσουν διατροφικά μοτίβα ήδη από την πρώιμη βρεφική ηλικία, τα οποία θέτουν τις βάσεις για τις διατροφικές τους επιλογές καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μερικοί από τους παράγοντες που διαμορφώνουν τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών είναι: 

-  Οι οικογενειακοί, όπως οι προτιμήσεις των γονέων στα διάφορα είδη φαγητού (αν οι γονείς δεν τρώνε φρούτα δεν μπορεί να υπάρχει απαίτηση να φάνε φρούτα τα παιδιά)
-  Οι μορφές αλληλεπίδρασης και επικοινωνίας μεταξύ γονέων και παιδιών (αν δεν φας όλο το φαγητό σου δεν θα πάμε στο πάρτι του φίλου σου)
-  Η έκθεση των παιδιών σε μια μεγάλη ποικιλία τροφίμων
-  Η αντιμετώπιση του κοινωνικού πλαισίου, που περιβάλλει το παιδί, για ένα πλήθος τροφών (κακές τροφές, βλάπτουν την υγεία, παχαίνουν)
-  Το κόστος, η γεύση και η διαθεσιμότητα, στο οικογενειακό τραπέζι, διαφόρων τροφίμων
-  Το αναπτυξιακό στάδιο, η ιδιοσυγκρασία του παιδιού, η συναισθηματική του κατάσταση
- Γενετικές προδιαθέσεις όπως οι προτιμήσεις του παιδιού για γλυκές ή αλμυρές γεύσεις .

Οι διατροφικές διαταραχές που εμφανίζονται κατά την παιδική ηλικία είναι διαφορετικές από αυτές που μπορεί να αντιμετωπίζουν οι έφηβοι και οι ενήλικες. Πιο συγκεκριμένα αυτές είναι: 

-  Επιλεκτικότητα στην τροφή
-  Παιδιά «χωρίς όρεξη»
-  Φοβία για το φαγητό
-  Άρνηση τροφής
-  Ανάρμοστη υφή φαγητού για την ηλικία του παιδιού
-  Αποφυγή φαγητού- συναισθηματική διαταραχή
-  Διάχυτη άρνηση τροφής
-  Νευρογενής ανορεξία
-  Νευρογενής βουλιμία 

Είναι προτιμότερο βέβαια να προλαμβάνουμε παρά να αφήσουμε ένα πρόβλημα να αναπτυχθεί και να γιγαντωθεί. Στην περίπτωση όμως, που οι γονείς θα κληθείτε να διαχειριστείτε τις διατροφικές συνήθειες του παιδιού σας, αυτό θα ήταν καλό να γίνει με έναν ήρεμο και υποστηρικτικό τρόπο που θα ενθαρρύνει το παιδί να δοκιμάσει αυτά που του προτείνονται.

Ας προτείνουμε κάποιες στρατηγικές που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν οι γονείς, κατά τη διάρκεια των γευμάτων: 
-  Καθίστε μαζί με το παιδί σας κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Αυτό θα σας επιτρέψει να ενισχύσετε τις επιθυμητές διατροφικές συνήθειες και συμπεριφορές.
-  Φροντίστε να τρώτε και εσείς τα φαγητά που θέλετε να δοκιμάσει το παιδί σας. Οι γονείς είναι ισχυρά πρότυπα μίμησης για τα παιδιά τους.
-  Επιτρέψτε στο παιδί να σερβίρει τον εαυτό του. Τα παιδιά γνωρίζουν πόσο θέλουν να φάνε, ξέρουν πότε έχουν χορτάσει ή πότε νοιώθουν τον κορεσμό. Αυτή η τακτική θα ενδυναμώσει και την αυτοπεποίθηση του παιδιού όσον αφορά την διατροφή του.
-  Προσφέρετε ποικιλία τροφίμων στο τραπέζι ακόμη και αν, σε αρχικό επίπεδο, το παιδί ίσως αρνηθεί.
-  Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δοκιμάσει από όλα τα φαγητά που έχετε φτιάξει. Εάν τους δοθεί η ευκαιρία να επιλέξουν, τα παιδιά θα πειραματιστούν και ίσως αυξηθούν και οι προτιμήσεις τους σε νέες τροφές.
-  Αποφύγετε να πιέζετε το παιδί να φάει βιαστικά. Οι γονείς θα διευκολύνουν το παιδί και όχι το αντίστροφο. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να βιώνουν, ακόμη και την ώρα του φαγητού, με έναν πιο παιγνιώδη τρόπο.
-  Προσπαθήστε να αποφύγετε να χρησιμοποιείτε το φαγητό ως μέσο ανταμοιβής ή τιμωρίας. Τα μηνύματα που περνάτε στο παιδί το μπερδεύουν και θα έχετε αρνητικά αποτελέσματα. 

-  Κουβεντιάστε και συζητήστε με το παιδί σας κατά τη διάρκεια του φαγητού. Το κοινωνικό πλαίσιο που «ντύνει» την ώρα του φαγητού είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να δημιουργήσει στο παιδί θετικές διατροφικές εμπειρίες και συνήθειες.
-  Αποφύγετε να μιλάτε στο τηλέφωνο ή να έχετε ανοιχτή την τηλεόραση την ώρα του φαγητού. Τέτοιες στάσεις μειώνουν την αξία των γευμάτων και δεν επιτρέπουν στο παιδί να υιοθετήσει σωστές διατροφικές συμπεριφορές.

Πηγές 
www.hcfed.gr
www.raisingchildren.net.au
www.kidacademy.com 


Πάσχου Φωτεινή
Ψυχολόγος, Msc ikid Πετρούπολης
www.ikid.gr

Αδεξιότητα Κινήσεων Μέρος 3ο: Τι μπορούμε να κάνουμε; 7 σημαντικές Συμβουλές και λύσεις.

Βασικές συμβουλές που θα βοηθήσουν…

1. Προσπαθήστε να ενισχύσετε τις δεξιότητες οργάνωσης του παιδιού. Οργανώστε την καθημερινή του ρουτίνα και αναπτύξτε στρατηγικές για να το βοηθήσετε να θυμάται και να οργανώνει καλύτερα την μέρα του (πχ χρήση ημερολογίου). Κάντε όσο το δυνατό λιγότερα πράγματα αντί για εκείνο.

2. Δώστε ξεκάθαρες και σύντομες οδηγίες. Μην υπερφορτώνετε το παιδί με πλήθος λεκτικών οδηγιών που μπορεί να το μπερδέψουν. Χρησιμοποιήστε οπτική βοήθεια ή επίδειξη όπου είναι δυνατό.

3. Ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει σε πρακτικές δραστηριότητες κατά την διάρκεια της μέρας, οι οποίες ενισχύουν την ικανότητα σχεδιασμού και οργάνωσης των κινήσεων (πχ να βοηθάει στην προετοιμασία του φαγητού, στο στρώσιμο του τραπεζιού, να ετοιμάζει την σχολική τσάντα και να επιλέγει τα ρούχα για την επόμενη μέρα). Χρησιμοποιήστε ερωτήσεις που θα βοηθήσουν το παιδί να εστιάσει στη σειρά των βημάτων (πχ τι πρέπει να κάνεις πρώτα;). Όταν παρατηρήσετε ότι παιδί αρχίζει να μπλοκάρει είναι ώρα να το καθοδηγήσετε δίνοντας πιο συγκεκριμένες οδηγίες.

4. Ενθαρρύνετε το παιδί να συμμετέχει σε κινητικές δραστηριότητες –παιχνίδια ή αθλήματα- που του αρέσουν. Προετοιμάστε το παιδί συζητώντας από πριν για τους κανόνες ή τις οδηγίες που χρειάζεται να ακολουθήσει για την εκτέλεση αυτής της νέας δραστηριότητας. Με τον τρόπο αυτόν θα έχετε την πλήρη προσοχή του, αφού δεν θα αποσπάται από την προσπάθειά του να αποδώσει ταυτόχρονα στη δραστηριότητα. Κάντε του ερωτήσεις για να επιβεβαιώσετε την κατανόησή του (πχ Τι πρέπει να κάνεις όταν σε ακουμπήσει η μπάλα;).

5. Κατά την εκτέλεση μιας δραστηριότητας που παρατηρείτε ότι δυσκολεύει το παιδί:
-  Σπάστε την δραστηριότητα σε μικρότερα βήματα.
-  Βάλτε το παιδί να επαναλάβει τις οδηγίες που του δίνετε.
-  Μην του προσφέρετε έτοιμες τις λύσεις που αναζητά. Ρωτήστε το ποια νομίζει ότι είναι τα επόμενα βήματα. (πχ Είσαι πολύ καλή στο σκαρφάλωμα! Πώς σχεδιάζεις να κατέβεις τώρα από το δέντρο;).
-  Βοηθήστε το παιδί να ολοκληρώσει κάθε δραστηριότητα που ξεκινά. Μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια και περνάτε στην επόμενη δραστηριότητα, γιατί με αυτό τον τρόπο θα αυξηθεί το αίσθημα αποτυχίας που νιώθει.
-  Ίσως χρειαστεί να επαναλάβετε την δραστηριότητα πολλές φορές, για αρκετές μέρες. -      -  Διατηρείτε σταθερές συνθήκες σε κάθε επανάληψη.
-  Επιβραβεύστε κάθε του προσπάθεια. Συχνά το παιδί θα καταβάλλει γιγάντιες προσπάθειες και μεγάλο αριθμό επαναλήψεων και πάλι δεν θα καταφέρνει να ολοκληρώσει τη δραστηριότητα. Είναι σημαντικό για εκείνο να επιβραβεύετε κάθε του προσπάθεια ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

6. Σεβαστείτε τον ρυθμό του παιδιού. Αν το παιδί δεν είναι έτοιμο ή πρόθυμο να μάθει μια νέα δεξιότητα, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να την διδάξετε. Προχωρήστε ένα βήμα τη φορά, όταν είστε σίγουροι ότι το παιδί θα μπορέσει σε κάποιο τουλάχιστον βαθμό να υποστηρίξει το βήμα αυτό.

7. Προσέξτε τις «έκτακτες» συμπεριφορές που μπορεί να προκαλέσει το παιδί για να αποφύγει μια δύσκολη δραστηριότητα (πχ επιθετική συμπεριφορά, άρνηση, «ατυχήματα» για να αποφύγει ή να καθυστερήσει την ολοκλήρωση μιας δραστηριότητας). Τέτοιες συμπεριφορές προδίδουν συνήθως ποιες δραστηριότητες είναι πολύ απαιτητικές για το παιδί και χρειάζονται απλοποίηση.

Θα ξεπεράσει ποτέ το παιδί τις δυσκολίες αυτές; 
Το παιδί δεν γεννιέται με την ικανότητα της Πράξης. Η Πράξη είναι μία διαδικασία που εκπαιδεύεται. Το παιδί αναπτύσσει τις απαραίτητες δεξιότητες μέσα στο χρόνο, καθώς αγγίζει/εξερευνά αντικείμενα και μαθαίνει να κινεί το σώμα του με διάφορους τρόπους. Κάθε παιδί όμως έχει τον δικό του ρυθμό μάθησης. Ορισμένα παιδιά χρειάζονται ειδική προσέγγιση και περισσότερο χρόνο από άλλα για να κατακτήσουν νέες δεξιότητες. 

Είναι αποδεδειγμένο ότι το κατάλληλο πρόγραμμα πρώιμης παρέμβασης (εργοθεραπείας, λογοθεραπείας) μπορεί να κατευθύνει και να εκπαιδεύσει γονείς και εκπαιδευτικούς που έχουν παιδιά με δυσκολία στον Συντονισμό των Κινήσεων, στους κατάλληλους χειρισμούς και τεχνικές, οι οποίες θα αναδείξουν και θα προωθήσουν το δυναμικό του παιδιού. 

Ένα κατάλληλο λοιπόν θεραπευτικό πρόγραμμα μπορεί να βοηθήσει το παιδί: 

- είτε να εξαλείψει τέτοιου είδους δυσκολίες και να μάθει νέες δεξιότητες,
- είτε να μειώσει τις δυσκολίες που παρουσιάζονται σε βαθμό που να μην έχουν λειτουργικό αντίκτυπο στη συμμετοχή του σε διάφορες δραστηριότητες,
- είτε να βρει τρόπους να αντισταθμίσει τις δυσκολίες αυτές.


Πηγές: 
-How to understand and support children with dyspraxia, Lois Addy, 2000
-Understanding developmental dyspraxia. A textbook for Students and Professionals, Madeleine Portwood, 2003
-The out-of-sync child, recognizing and coping with sensory processing disorder, Carol Stock Kranowitz, 2005 


Αλεξίου Μαρία
Εργοθεραπεύτρια - ikid Καματερού
www.ikid.gr

Αδεξιότητα Κινήσεων Μέρος 2ο: Τι παρατηρούμε; Συμπτώματα και χαρακτηριστικά.

Δεν ταιριάζουν πάντα όλα τα χαρακτηριστικά που θα παρουσιαστούν παρακάτω σε ένα παιδί. Το κάθε παιδί έχει το δικό του ξεχωριστό προφίλ. Ωστόσο, συχνά εμφανίζονται σε νηπιακή ηλικία οι πρώτες ανησυχητικές ενδείξεις που αφορούν στην κίνηση (πχ το παιδί καθυστερεί να κατακτήσει κινητικά ορόσημα, όπως το περπάτημα, το ανέβασμα σκάλας, το ποδήλατο ή προσπερνά άλλα σημαντικά ορόσημα, δηλαδή το παιδί μπουσουλάει και βαβίζει πολύ λίγο ή και καθόλου). 

Σε γενικές γραμμές οι δυσκολίες αφορούν δεξιότητες αδρής και λεπτής κινητικότητας, οπτικοκινητικής οργάνωσης/συντονισμού και οπτικής και ακουστικής αντίληψης και επηρεάζουν αρνητικά τη συμμετοχή του παιδιού σε δραστηριότητες αντίστοιχες της χρονολογικής του ηλικίας.

Σπάνια όμως μιλάμε για δυσκολία στον Συντονισμό των Κινήσεων πριν το παιδί να ξεκινήσει το σχολείο. Πιο αναλυτικά, μερικά από τα συμπτώματα που μπορούν να εμφανιστούν ανά τομέα λειτουργικής ενασχόλησης και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού είναι: 

-  Αυτοεξυπηρέτηση
-  Ανήσυχος ύπνος. Το παιδί συχνά ξυπνά κατά την διάρκεια της νύχτας και χρειάζεται καθησύχαση.
-  Καθυστέρηση στην εκπαίδευση δεξιοτήτων χρήσης της τουαλέτας.
-  Δυσκολία στην εκμάθηση δεξιοτήτων ένδυσης/απόδυσης. Το παιδί:
- Καθυστερεί να ντυθεί το πρωί. Μπερδεύει τη σειρά με την οποία βάζει τα ρούχα, δυσκολεύεται στην τοποθέτηση ρουχισμού (το μέσα-έξω, το μπρος-πίσω) και αξεσουάρ (κάλτσες, γάντια, σκούφοι).
- Δυσκολεύεται με τα κουμπώματα των ρούχων (φερμουάρ, κουμπιά, κόπιτσες, κορδόνια).
-  Αδεξιότητα κινήσεων κατά την σίτιση. Το παιδί δυσκολεύεται να χρησιμοποιήσει μαχαιροπίρουνα και λερώνεται συχνά.
-  Αργή εκτέλεση δραστηριοτήτων προσωπικής υγιεινής, κυρίως όταν δεν βλέπει τα χέρια του (λούσιμο, χτένισμα, βούρτσισμα δοντιών κ.ά.).

Παιχνίδι
-  Υπερκινητικότητα ή αντίθετα αποφυγή κινητικών δραστηριοτήτων (π.χ. στην παιδική χαρά).
-  Δυσκολία σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν τρέξιμο, πηδηματάκια, ισορροπία και παιχνίδια με μπάλα. Η κίνηση στον χώρο είναι ασυντόνιστη, με έλλειψη ρυθμού.
-  Δυσκολία με κατασκευαστικά παιχνίδια, όπως τα τουβλάκια και τα παζλ, αδέξια χρήση των χεριών.
-  Δυσκολία με το χειρισμό πεταλιού σε ποδήλατο. Προτιμά παιχνίδια που δεν απαιτούν συνεργασία χεριών και ποδιών ταυτόχρονα.
-  Αποφεύγει την αναρρίχηση και το σκαρφάλωμα. Αγχώνεται με το ύψος.
Δυσκολία στο συμβολικό και φανταστικό παιχνίδι.

Λόγος και ομιλία 
-  Ο λόγος του παιδιού είναι αργός και διακεκομμένος. Συχνά μοιάζει να παλεύει να πει μία λέξη.
-  Καθυστέρηση στην ομιλία (άρθρωση), παρά το καλό επίπεδο κατανόησης του λόγου.
-  Τα λάθη αυξάνονται ανάλογα με το μήκος και την πολυπλοκότητα της λέξης.
-  Αυξημένες δυσκολίες κατά την διαδικασία φωνημικής σύνθεσης και ανάλυσης λέξης.

Σχολείο 
-  Φτωχή οργάνωση:
- δυσκολία να προσαρμοστεί στο πρόγραμμα του σχολείου.
- ξεχνά να πάρει από το σπίτι το απαραίτητο υλικό και εξοπλισμό (τετράδια, μολύβια, χάρακα κ.ά.).
- δεν μεταφέρει μηνύματα από το σχολείο στο σπίτι (πχ διάβασμα για το σπίτι).
-  Δυσκολία στην κατάκτηση χωρικών και χρονικών εννοιών.
-  Δυσκολίες στη χρήση σχολικών οργάνων (μολύβια, χάρακας, διαβήτης).
-  Εξαιτίας των δυσκολιών στην ακουστική επεξεργασία και την οπτική αντίληψη επηρεάζεται η ικανότητα του παιδιού:
- να ενισχύσει την ακουστική και οπτική του μνήμη σε βαθμό αντίστοιχο της χρονολογικής του ηλικίας
- να συγκρατήσει και να εκτελέσει σειρά από οδηγίες/εντολές
- να τοποθετήσει και να γράψει τους αριθμούς στη σωστή σειρά
- να αντιγράψει από απόσταση/από τον πίνακα

Πολύ σημαντικές θεωρούνται επίσης και οι δευτερεύουσες συμπεριφορές που απορρέουν από το αίσθημα αποτυχίας που συχνά αισθάνεται το παιδί και αφορούν δεξιότητες επικοινωνίας, προβλήματα συμπεριφοράς και μαθησιακές δυσκολίες. 


Δευτερεύουσες συμπεριφορές
-  Το παιδί εμφανίζει συναισθηματικά προβλήματα (μικρή αντοχή στη ματαίωση, μειωμένη αυτοπεποίθηση, έλλειψη κινήτρου), γίνεται ευαίσθητο και ευσυγκίνητο.
-  Άγχος αποχωρισμού από τον ενήλικα (γονείς, παππούδες, δασκάλους).
-  Συχνά παρουσιάζει έλλειψη αυτοεκτίμησης. Θεωρεί άλλα παιδάκια περισσότερο έξυπνα, κοιτάζει τον διπλανό του και αντιγράφει/μιμείται τις κινήσεις του.
-  Δεν δείχνει ενδιαφέρον ή αποφεύγει δραστηριότητες, κυρίως αυτές που απαιτούν κινητικό συντονισμό. Οι συνεχείς αποτυχίες το οδηγούν στην απομόνωση από τους συνομήλικούς του.
-  Δυσκολεύεται να κάνει φίλους.
-  Ενώ στο σχολείο εμφανίζεται συνεργάσιμο, στο σπίτι θυμώνει και αρνείται να συνεργαστεί.
-  Εμφανίζει μαθησιακές δυσκολίες, όπως δυσκολία να:
- διατηρήσει την προσοχή του για το απαιτούμενο χρονικό διάστημα
- να αναπτύξει δεξιότητες γραφής (ευανάγνωστα γράμματα, κατάλληλος ρυθμός και σωστή οργάνωση κειμένου στη σελίδα)
- να αναπτύξει δεξιότητες ανάγνωσης 

Πηγές: 

-How to understand and support children with dyspraxia, Lois Addy, 2000

-Understanding developmental dyspraxia. A textbook for Students and Professionals, Madeleine Portwood, 2003

-The out-of-sync child, recognizing and coping with sensory processing disorder, Carol Stock Kranowitz, 2005

Αλεξίου Μαρία

Εργοθεραπεύτρια - ikid Καματερού

www.ikid.gr

Πως είναι να έχεις Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα; Μία ενδιαφέρουσα μαρτυρία!

Από τον Edward Hallowell, MD

Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα. Δεν μου αρέσει ο όρος…άλλωστε, ποιος μπορεί να δώσει προσοχή σε οτιδήποτε για πάρα πολλή ώρα; Είναι στα αλήθεια σημάδι ψυχικής υγείας, το να στέκεσαι ακίνητος στην καρέκλα σου ή το να μην διακόπτεις ποτέ σε μια συζήτηση; Αν είναι έτσι, τότε για μένα όσοι δεν έχουν ΔΕΠ-Υ, είναι επισήμως… βαρετοί. 

Όπως και αν έχει, υπάρχει ένα σύνδρομο με αυτό το όνομα. Πως είναι άραγε το να έχεις ΔΕΠ-Υ; Κάποιοι λένε ότι αυτό το σύνδρομο δεν υπάρχει, μα πιστέψτε με, υπάρχει…και μπορώ να σκεφτώ ένα σωρό παρομοιώσεις για να το περιγράψω: Είναι σαν να οδηγείς μέσα στην βροχή δίχως υαλοκαθαριστήρες. Όλα είναι θολά και διαστρεβλωμένα και τρέχεις, αλλά σε αγχώνει πολύ το ότι δεν βλέπεις καλά. Ή είναι σαν να παίζει το ραδιόφωνο με πολλά παράσιτα, ενώ εσύ προσπαθείς να ακούσεις τι συμβαίνει! Ή είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις έναν πύργο από τραπουλόχαρτα ενώ έχει αμμοθύελλα…πρέπει να προστατέψεις τον εαυτό σου προτού καν ασχοληθείς με τα τραπουλόχαρτα, έτσι δεν είναι;

Είναι σαν να έχεις υπερ-φορτιστεί. Έχεις μια καλή ιδέα, πάνω στην οποία πρέπει να δουλέψεις αμέσως, αλλά να που σου έρχεται και άλλη μια ιδέα πριν ολοκληρώσεις την πρώτη. Και ασχολείσαι με αυτήν, αλλά έρχεται και μια τρίτη ιδέα και πρέπει να αρχίσεις και με αυτήν και σύντομα οι υπόλοιποι λένε πως είσαι αποδιοργανωμένος, παρορμητικός και κάμποσα άλλα πράγματα, όχι και τόσο ευγενικά.

Υπάρχει και το άλλο: χτυπάς τα δάχτυλά σου, τα πόδια σου, μουρμουρίζεις ένα τραγούδι, σφυρίζεις, κοιτάς εδώ κι εκεί, ξύνεσαι, τεντώνεσαι, μουντζουρώνεις τα χαρτιά σου και οι άνθρωποι νομίζουν πως δεν προσέχεις ή πως δεν δείχνεις ενδιαφέρον. Δεν το κάνεις για αυτό. Με αυτόν τον τρόπο, προσπαθείς να συγκεντρωθείς… Εγώ προσέχω περισσότερο όταν βγαίνω μια βόλτα, ακούω μουσική ή βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους που μιλάνε, παρά όταν είμαι ακίνητος μέσα σε έναν ήσυχο χώρο. Έχετε πάει ποτέ σε Βιβλιοθήκη; Αλίμονο! Η κατάσταση σώζεται επειδή αρκετοί από όσους βρίσκονται εκεί μέσα έχουν ΔΕΠ-Υ και ακούγεται ένας συνεχής και χαλαρωτικός θόρυβος…

Έχω ΔΕΠ-Υ σημαίνει… 
Να τριγυρίζεις. Να είσαι εκεί και εδώ και παντού. Κάποιος είπε κάποτε, « Ο χρόνος είναι αυτό που εμποδίζει τα πράγματα να γίνονται όλα ταυτόχρονα». Ο χρόνος χωρίζεται σε μικρά-μικρά κομματάκια για να κάνουμε ένα πράγμα κάθε φορά. Στην ΔΕΠ-Υ, δεν υπάρχει χρόνος! Ο χρόνος γίνεται μια μαύρη τρύπα. Τα άτομα με ΔΕΠ-Υ νιώθουν ότι όλα γίνονται ταυτόχρονα. Τους δημιουργείται έτσι η αίσθηση ότι πρέπει να βιαστούν ή μπορεί να νιώθουν ακόμη και πανικό. Δεν μπορούν να θέσουν προτεραιότητες…

Μουσεία (είδατε πως αλλάζω θέμα; Μέρος της κατάστασης και αυτό. Αλλάζω συνεχώς κανάλια. Αλλάζω και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Η γυναίκα μου τρελαίνεται; ‘‘Μα δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε ΕΝΑ κανάλι;;’’). Τέλος πάντων, μουσεία. Στα μουσεία πρέπει να βιαστώ, να τρέξω. Βλέπω λίγο από δω, λίγο από κει, Α! τι ωραίο που είναι εκείνο!! 

Δεν είναι ότι δεν αγαπώ την τέχνη. Την αγαπώ με έναν πιο διαφορετικό τρόπο από τους άλλους ανθρώπους. Από την άλλη, μπορώ να κοιτάζω για κάμποση ώρα έναν πίνακα. Για τόση ώρα, που μπορεί να ξεχάσω οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου εκείνη την στιγμή. Αυτό βέβαια διαψεύδει το ότι οι άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ, όπως εγώ, δεν συγκεντρώνονται. Καμιά φορά η ικανότητά μας να συγκεντρωνόμαστε είναι στο…τούρμπο! Απλώς εξαρτάται από την περίσταση. 

Ουρές. Μου είναι αδύνατον να περιμένω στις ουρές. Και η παρόρμηση, οδηγεί στην πράξη. Εγώ, όπως και άλλοι άνθρωποι με ΔΕΠ-Υ, δεν έχω καθόλου τακτ. Το τακτ εξαρτάται από την ικανότητά σου να σκέφτεσαι τα όσα θες να πεις, πριν τα πεις. Θυμάμαι μια φορά , στην Πέμπτη δημοτικού, πρόσεξα μια αλλαγή στα μαλλιά της δασκάλας μου. Της είπα φωναχτά, ‘‘Κυρία Κουκ, φοράτε περούκα;;’’. Φυσικά με πέταξε έξω από την τάξη. Από τότε, έμαθα να λέω ό, τι θέλω σε τέτοιες στιγμές ή με τέτοιο τρόπο, που να φαίνεται ότι βοηθάω. Μου πήρε πολύ χρόνο. Έτσι είναι με την ΔΕΠ-Υ. Πρέπει να προσαρμοστείς σε πολλά πράγματα. Μπορείς να το καταφέρεις, και μάλιστα πολύ καλά! (…) 

Φυσικά υπάρχει μια γενική τάση να εστιάζουμε μόνο στα αρνητικά της διαταραχής, ή τουλάχιστον σε όσα πρέπει να ελεγχθούν με κάποιο τρόπο. Σκεφτείτε όμως, ότι μετά την διάγνωση της ΔΕΠ-Υ, το παιδί και οι γονείς έχουν βοηθηθεί από τους θεραπευτές και τους δασκάλους. Έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά την κατάσταση. Και τότε είναι που το ραδιόφωνο συντονίζεται σε κάποιο σταθμό, οι υαλοκαθαριστήρες δουλεύουν και πάλι, ενώ και η αμμοθύελλα έχει κοπάσει. Το παιδί, όσα προβλήματα και αν έχει δημιουργήσει, αρχίζει να κάνει πράγματα που δεν έκανε ποτέ στο παρελθόν και εκπλήσσει με τις ικανότητές του τον εαυτό του και τους άλλους. 

Τα άτομα με ΔΕΠ-Υ είναι συνήθως πολύ δημιουργικά και με έντονη διαίσθηση. Συνήθως δεν μπορούν να εξηγήσουν το πως έφτασαν στην λύση του προβλήματος ή το πώς τους ήρθε αυτή η καταπληκτική ιδέα…Ξέρουν τον τρόπο να βλέπουν κατευθείαν μέσα στην ουσία των πραγμάτων, ενώ οι άλλοι πρέπει μεθοδικά να βρούν τον δρόμο τους προς τα εκεί. (…) Εκεί που όλοι οι υπόλοιποι είναι τυφλοί, τα άτομα με ΔΕΠ-Υ, μπορούν να ‘‘δουν’’ το φως! Είναι σημαντικό λοιπόν να μπορέσουν να αναπτύξουν αυτήν την ‘‘6η αίσθηση’’… Δεν θα τα καταφέρουν ποτέ , εάν επιμένετε για επίπεδη σκέψη, για απόλυτη λογική ή ‘‘καλή’’ συμπεριφορά. … 

Το συμπέρασμα είναι ότι το γνωστικό προφίλ αυτών των ανθρώπων είναι ποιοτικά διαφορετικό από των υπόλοιπων. Με επιμονή και ενθάρρυνση, αυτό που μοιάζει μειονέκτημα, μπορεί να γίνει χάρισμα! Και το καλύτερο είναι ότι, οι χαρακτηρισμοί ‘’τεμπέλης’’, ‘’πεισματάρης’’, ‘’ανόητος’’ ή απλά ‘’κακός’’, δεν θα έχουν πια κανένα απολύτως νόημα…

Πηγή: 
http://faslink.org

Ομάδα ikid

www.ikid.gr

«Το πρωινό ντύσιμο ήταν πάντα αγγαρεία! Ο Μάριος χρειάζεται μονίμως πολλές υπενθυμίσεις και πολλή ώρα για να ντυθεί.» Αδεξιότητα Κινήσεων Μέρος 1ο: Τι είναι;

«Το πρωινό ντύσιμο ήταν πάντα αγγαρεία! Ο Μάριος χρειάζεται μονίμως πολλές υπενθυμίσεις και πολλή ώρα για να ντυθεί.» Μητέρα Μάριου, 9 ετών. 

«Όταν πηγαίνουμε στη παιδική χαρά, ενώ άλλοι γονείς κάθονται στα παγκάκια και συζητούν μεταξύ τους, εγώ πρέπει να βρίσκομαι συνεχώς δίπλα στη Νίκη για να μην πέσει, να μην χτυπήσει ή να μην περάσει ανάμεσα από τις κούνιες. Χρειάζεται συνεχή επιτήρηση!». Μητέρα Νίκης, 6 ετών.

«Ο Πέτρος είναι από την φύση του αδέξιος και συχνά παίρνει το ρόλο του κλόουν της τάξης. Έχει αργή, κοπιαστική και δυσανάγνωστη γραφή και δυσκολεύεται στην ανάγνωση» Δάσκαλος Πέτρου, 9 ετών.

«Ο Μάριος έχει δυσκολία να μάθει καινούργιες κινητικές δεξιότητες και παιχνίδια σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Τα άλλα παιδιά τον θεωρούν λιγότερο ικανό και τον επιλέγουν τελευταίο στην ομάδα τους.» Γυμναστής Μάριου, 9 ετών.

«Χρειάζεται εγώ να σκέφτομαι τα πάντα! Δυσκολεύεται με δουλειές που ο μεγάλος του αδερφός έκανε με άνεση όταν ήταν στην ηλικία του, όπως να στρώσει το τραπέζι, να μαζέψει το δωμάτιό του, να κρεμάσει το μπουφάν του, να ταΐσει τον σκύλο». Μητέρα Αλέξη, 8 ετών. 

Αυτές είναι μόνο λίγες από τις μαρτυρίες γονέων και δασκάλων. Αναφέρονται κυρίως σε δυσκολίες που αφορούν στην συμμετοχή και την απόδοση του παιδιού σε δραστηριότητες που καλείται καθημερινά να εκτελέσει, ανάλογα με την χρονολογική του ηλικία. Τι συμβαίνει όμως πραγματικά με αυτά τα παιδιά; Υπάρχει εξήγηση ή απλά είναι απρόσεχτα, βαριούνται, δεν προσέχουν;

Η απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι: Δυσκολία στον Συντονισμό των Κινήσεων. Αφορά κυρίως στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων του παιδιού, σύμφωνα πάντα με την χρονολογική του ηλικία. Εμφανίζεται συνήθως σαν δυσκολία στην μάθηση ή στην κατάκτηση δεξιοτήτων που απαιτούν κινητικό συντονισμό και επηρεάζει άμεσα την συμμετοχή του παιδιού α)σε Καθημερινές Δραστηριότητες, όπως οι δραστηριότητες αυτοεξυπηρέτησης (φαγητό, ντύσιμο κ.ά.) και το παιχνίδι, και β)σε Σχολικές Δραστηριότητες, όπως η γραφή. 

Προϋπόθεση αποτελεί η ύπαρξη φυσιολογικής νοημοσύνης και η απουσία νευρολογικών ή άλλων διαταραχών που θα μπορούσαν να προκαλέσουν αντίστοιχα συμπτώματα. Διεθνείς μελέτες υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη διαταραχή παρουσιάζεται στο 6% των παιδιών και επηρεάζει περισσότερο τα αγόρια από τα κορίτσια με αναλογία 4:1.

Παιδί με τυπική ανάπτυξη 
Ο Γιώργος, 4 ετών, σηκώνεται από το κρεβάτι του το πρωί, φοράει και κουμπώνει μόνος του το τζιν παντελόνι με την καινούργια του ζώνη. Τρέχει στη κουζίνα. Με το ένα χέρι σταθεροποιεί το μήλο και με το άλλο τσιμπάει το μήλο με το πιρούνι. Έτοιμος για το σχολείο κατεβαίνει τις σκάλες τρέχοντας, μπαίνει στο αυτοκίνητο και δένει την ζώνη του. Φτάνοντας βλέπει στο προαύλιο ένα καινούριο ποδήλατο. Είναι λίγο μεγαλύτερο από το δικό του, αλλά αμέσως προσπαθεί να το οδηγήσει. Τεντώνει τα χέρια και τα πόδια του για να φτάσει το τιμόνι και τα πετάλια. Είναι πολύ χαρούμενος με το καινούριο του κατόρθωμα. 

Παιδί με δυσκολία στον Συντονισμό των Κινήσεων 
Ο Νίκος, 4 ετών, σηκώνεται αργά από το κρεβάτι του. Αγνοεί το παντελόνι με την καινούρια ζώνη που του έχει ετοιμάσει η μαμά και φοράει την αγαπημένη του φόρμα με την ελαστική μέση. Πηγαίνει στη κουζίνα, προσπαθεί να τσιμπήσει το μήλο με το πιρούνι, αλλά του γλιστράει και φεύγει από το πιάτο. Όταν είναι η ώρα για το σχολείο, κατεβαίνει προσεκτικά τις σκάλες: το δεξί πόδι πρώτα, ύστερα το αριστερό, σε κάθε σκαλί. Μπαίνει στο αυτοκίνητο και περιμένει την μαμά του να δέσει τη ζώνη. Φτάνοντας στο σχολείο ψάχνει να βρει το παλιό ποδήλατο. Ενώ τα άλλα παιδιά κάνουν κύκλους με τα ποδήλατά τους γύρω από αυτόν, ο Νίκος απλά κάθεται εκεί με τα πόδια του κρεμασμένα κάτω.

Γιατί υπάρχει αυτή η απόκλιση στις αντιδράσεις των δύο συνομήλικων παιδιών; 
Τα αίτια που προκαλούν τις δυσκολίες στoν Συντονισμό των Κινήσεων δεν είναι ξεκάθαρα. Ωστόσο, είναι γνωστό ότι δυσκολίες που μπορεί να εμφανιστούν στη διαδικασία επεξεργασίας και μεταβίβασης μιας πληροφορίας από τον εγκέφαλο στο σώμα, επηρεάζουν την ικανότητα του παιδιού να κινηθεί αποτελεσματικά.

Συνεχώς δεχόμαστε πληροφορίες από το περιβάλλον μας μέσω των αισθήσεων (όραση, ακοή, όσφρηση, αφή, γεύση, αίσθηση της ισορροπίας και του σώματος) και τις χρησιμοποιούμε για να εκτελέσουμε πλήθος εργασιών καθημερινά, όπως να ντυθούμε, να χρησιμοποιήσουμε σωστά το μολύβι και τα μαχαιροπίρουνα, να κάνουμε μία κατασκευή, να τακτοποιήσουμε το δωμάτιο μας. Για κάποια παιδιά, η ακριβής πληροφορία δεν θα περάσει την «γέφυρα» μεταξύ εγκεφάλου και σώματος και το παιδί δεν θα παράγει την αναμενόμενη αντίδραση για το συγκεκριμένο ερέθισμα. 

Για να το καταλάβουμε αυτό καλύτερα ας σκεφτούμε μία απλή κίνηση που συμβαίνει σε μία συνηθισμένη δραστηριότητα. Να κλωτσήσει ένα παιδί μία μπάλα φαίνεται πολύ εύκολο και απλό. Στην πραγματικότητα όμως πρέπει να συμβεί η εξής διαδικασία: 

- 1ον. Το παιδί συλλαμβάνει την ιδέα της δραστηριότητας και κάνει μια «σχηματική» αναπαράσταση στο μυαλό του. Δηλαδή φαντάζεται να ισορροπεί στο ένα πόδι, να σηκώνει το άλλο σε κατάλληλο ύψος, ενώ έχει πάρει θέση κοντά στη μπάλα και τελικά την κλωτσάει.
- 2ον. Το παιδί οργανώνει τις κινήσεις του με διαδοχικό τρόπο, δηλαδή φτιάχνει στο μυαλό του ένα σχέδιο δράσης. Το σχέδιο αυτό αποτελείται από τα εξής βήματα: 1.κοιτάει την μπάλα, 2.παίρνει θέση κοντά σε αυτήν, 3.σηκώνει το πόδι, 4.στοχεύει και 5.κλωτσάει την μπάλα.
- 3ον. Το παιδί εκτελεί την δραστηριότητα. Σηκώνει το ένα πόδι ενώ το άλλο διατηρεί την ισορροπία, εκτείνει το πόδι μπροστά με ελεγχόμενη δύναμη, ώστε να κλωτσήσει την μπάλα στον επιθυμητό στόχο.

Η ικανότητα εκτέλεσης των τριών παραπάνω βημάτων ονομάζεται Πράξη.
Κάθε κίνησή μας λοιπόν, αποτελείται από έναν συνδυασμό γνωστικών, αντιληπτικών και κινητικών διαδικασιών, που συμβαίνουν παράλληλα. Για τους περισσότερους από εμάς η παραπάνω διαδικασία συμβαίνει αυτόματα και θεωρείται δεδομένη. Ωστόσο, ένα παιδί με δυσκολίες στον Συντονισμό των Κινήσεων, στην προσπάθειά του να αναπτύξει λειτουργικές δεξιότητες, πιθανότατα θα εμφανίζεται αδέξιο, αποδιοργανωμένο και θα δυσκολεύεται τελικά να μάθει και να εκτελέσει νέες δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κίνηση.

Πηγές: 

-How to understand and support children with dyspraxia, Lois Addy, 2000

-Understanding developmental dyspraxia. A textbook for Students and Professionals, Madeleine Portwood, 2003

-The out-of-sync child, recognizing and coping with sensory processing disorder, Carol Stock Kranowitz, 2005

Αλεξίου Μαρία

Εργοθεραπεύτρια - ikid Καματερού

www.ikid.gr

10 συμβουλές για τους δασκάλους παιδιών που έχουν τραυλισμό!

1.   Αν νομίζετε πως μέσα στη τάξη σας υπάρχει ένα παιδί με τραυλισμό, είναι αναγκαία προτεραιότητα να το συζητήσετε με τους γονείς. Αν όλοι συμφωνείτε πως αυτή είναι αιτία ανησυχίας, πρέπει να γίνει παραπομπή σε λογοθεραπευτή. 

2.  Αν το παιδί σας δείχνει ότι γνωρίζει την ιδιαιτερότητά του, είναι πολύ σημαντικό να το ενθαρρύνετε, λέγοντας για παράδειγμα « Αυτή ήταν μια δύσκολη λέξη – αλλά τα πήγες καλά, έβαλες τα δυνατά σου!». 

3.  Αποφύγετε να πείτε τη λέξη εσείς ή να του συμπληρώσετε τη πρόταση που τον δυσκολεύει. Είναι μεγάλος πειρασμός να βοηθήσετε ένα παιδί που τραυλίζει. Είναι όμως πολύ καλύτερο να του δώσετε το χρόνο να ολοκληρώσει μόνο του αυτό που θέλει να πει. 

4.  Το να είστε ευγενικοί και να του δώσετε χρόνο να πει αυτό που θέλει είναι απίστευτα βοηθητικό. 

5.  Αν το παιδί γνωρίζει και θέλει να μιλήσει για την ιδιαιτερότητά του, πρέπει να το συζητήσετε μαζί του και να έχετε σκεφτεί κάποιες βοηθητικές ιδέες για αυτό. Για παράδειγμα είναι δύσκολο όταν μιλάνε όλοι ταυτόχρονα, είναι προτιμότερο να περιμένουν τη σειρά τους! 

6.  Βοηθήστε το παιδί να καταλάβει πως το να βιάζεται να μιλήσει δεν θα το βοηθήσει, μειώνοντας εσείς το ρυθμό ομιλίας σας. 

7.  Μην κάνετε σχόλια του τύπου 'χαλάρωσε', 'πάρε βαθιά ανάσα', 'σκέψου πρώτα τι θέλεις να πεις'. Η πρώτη προσπάθεια είναι αδύνατο να πετύχει και αυτό αργότερα μπορεί να αποτελέσει αιτία τραυλισμού. 

8.  Ενθαρρύνετε το παιδί για πράγματα που κάνει καλά – προσπαθήστε να μην επικεντρώνεστε μόνο στην ομιλία του! 

9.  Μην το βομβαρδίζετε με πολλές ερωτήσεις ταυτόχρονα. Θέστε του μια ερώτηση και δώστε του χρόνο να απαντήσει. 

10.  Χρησιμοποιείστε απλή γλώσσα – αυτό θα το βοηθήσει να μη δημιουργεί μεγάλες προτάσεις και πολύπλοκες, που μπορεί να επηρεάσουν την ευχέρεια της ομιλίας του.

Πηγές: 
www.stammeringcentre.org 

Δέδε Αργυρώ
Λογοθεραπεύτρια ikid Καματερού

www.ikid.gr

Ένα ενδιαφέρον video για το πώς να αναγνωρίσετε τα πρόωρα σημάδια του αυτισμού.

Το video έχει παραχθεί από την Howcast.com και έχει μεταφραστεί από την κα Άννα Μπροκάκη λογοθεραπεύτρια ikid. www.ikid.gr. Το βίντεο που ακολουθεί αναφέρεται στις δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά με αυτισμό σε πολύ μικρή ηλικία.

Είναι κάποια σημάδια που καλό θα ήταν να έχουν υπόψη οι γονείς για . Προσοχή, αυτό δε σημαίνει ότι αν το παιδί έχει κάποιο από αυτά τα χαρακτηριστικά, ότι βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού!

Καλό θα ήταν να μην είστε υπερβολικοί κατά την παρατήρηση του παιδιού και καταλήξετε σε λάθος συμπεράσματα. Η διάγνωση του αυτισμού πραγματοποιείται μόνο από ειδικούς.

8 μυστικά…σχολικής επιτυχίας! Δοκιμάστε τα!

Η επιστήμη έχει να μας πει πολλά για το μεγάλωμα ευτυχισμένων μαθητών (…και χαρούμενων παιδιών!). Σας παρουσιάζουμε 8 ιδιαίτερα ευρήματα επιστημονικών ερευνών που στοχεύουν στην σχολική επιτυχία των μικρών μαθητών! Δοκιμάστε τα! 

Επαινέστε την διάθεση για δουλειά 
Δεν είναι όλες οι θετικές ενισχύσεις…θετικές. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι τα παιδιά που επαινούνται για την προσπάθειά τους , είναι καλύτερα στο να επιλύουν προβλήματα κριτικής σκέψης από αυτά που επιβραβεύονται μόνο για τις ικανότητές τους ή για το πόσο έξυπνα είναι. Τα συγκεκριμένα παιδιά κατάφεραν να συγκεντρωθούν 3 φορές περισσότερο στο να μάθουν, παρά στο να ‘‘φανούν έξυπνοι’’!

Περιορίστε τις αναίτιες απουσίες σας 
Έρευνες δείχνουν πως πρέπει να προσπαθήσετε να είστε παρόντες στην τάξη των παιδιών σας. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να είστε συνεπείς στις συναντήσεις γονέων, να δραστηριοποιήστε στον σύλλογο γονέων ή να προσφέρετε εθελοντική εργασία στο σχολείο. Κάτι τέτοιο βοηθά στην ‘‘ακαδημαϊκή’’ ανάπτυξη των μικρών μαθητών!

Χρησιμοποιήστε την τηλεόραση ως μέσο για την ανάπτυξη κριτικής σκέψης 
Ας είμαστε ειλικρινείς…κάθε απόπειρα να απομακρύνουμε το παιδί από την τηλεόραση στέφεται με απόλυτη…αποτυχία. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε προς όφελος του παιδιού αυτό το μέσο: χαμηλώστε την ένταση κατά την διάρκεια του διαφημιστικού διαλείμματος και ρωτήστε το παιδί απλές ερωτήσεις, όπως «Τι συνέβη;» ή «Τι νομίζεις για αυτό;». Ερωτήσεις, δηλαδή, που διδάσκουν το παιδί να έχει κριτική σκέψη!!

Μην φοβάστε να χρησιμοποιήσετε…δύσκολες λέξεις!! 
Μερικοί γονείς νομίζουν ότι η χρήση απλού λεξιλογίου δεν μπερδεύει το παιδί του. Μελέτες αποδεικνύουν ότι το απλό λεξιλόγιο, μπορεί και να υποτιμά την δύναμη του εγκεφάλου! Τα παιδιά, των οποίων οι γονείς χρησιμοποιούσαν σύνθετο λεξιλόγιο, εμφάνισαν σημαντικά μεγαλύτερο δείκτη ευφυΐας (έως και 40 μονάδες διαφορά), σε σχέση με τα παιδιά των οποίων οι γονείς περιορίζονταν στην χρήση απλού λεξιλογίου. Σύνθετες σκέψεις…από νωρίς!

Ελάτε σε επαφή…με την φύση!! 
Η επαφή με την φύση δεν είναι μόνο μια ψυχαγωγική δραστηριότητα. Μέσα στην φύση μπορεί να βελτιωθεί η εικόνα εαυτού ενός παιδιού, αλλά και να μειωθεί το άγχος, δύο παράγοντες που συμβάλλουν στην διαδικασία της μάθησης. Συγκεκριμένη μελέτη δείχνει επίσης ότι στις φυσικές τοποθεσίες παρατηρούνται μειωμένα τα συμπτώματα της Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής–Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ-Υ). Πιο συγκεκριμένα, παιδιά με ΔΕΠ-Υ που έλαβαν μέρος σε δραστηριότητες κοντά στην φύση εμφάνισαν λιγότερα συμπτώματα από εκείνα που έλαβαν μέρος σε ίδιες δραστηριότητες σε κλειστό χώρο!

Πίσω από κάθε παιδί κρύβεται μια συλλογή καλών βιβλίων! 

Μην υποτιμάτε την σημασία του να έχουν τα παιδιά σας πρόσβαση σε πολλά βιβλία. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον «φιλικό προς τα βιβλία», έχει περισσότερες πιθανότητες να αποδίδει καλύτερα στα μαθηματικά και στην ανάγνωση από ότι ένα παιδί δίχως αντίστοιχες προσλαμβάνουσες.

Νους υγιής…
Οι έρευνες δείχνουν ότι η μαθησιακή ικανότητα των παιδιών είναι απόλυτα συνυφασμένη με την σωματική υγεία! Οι μαθητές που αφιερώνουν λίγο χρόνο στην σωματική άσκηση, τείνουν να έχουν μακροπρόθεσμα καλύτερη απόδοση από αυτούς που την παραμελούν. Η μάθηση διευκολύνεται περισσότερο με τον αθλητισμό, παρά με πολλές ώρες μαθημάτων και φροντιστηρίων…

Παιδική εργασία για έναν…ανώτερο σκοπό! 
Είχατε φανταστεί ποτέ ότι το ταίριασμα των καλτσών ή το σκούπισμα των πλυμένων πιάτων μπορεί να συμβάλλει θετικά στην σχολική πορεία του παιδιού σας; Με βάση νέες έρευνες, τα παιδιά που εμπλέκονται από μικρά σε τέτοιες απλές δραστηριότητες, αποκτούν δεξιότητες απαραίτητες για την διαδικασία της μάθησης!

Πηγή: 
www.greatschools.org

Ομάδα ikid

www.ikid.gr

Τι μπορείτε να κάνετε για να έχει το παιδί σας "καλή συγκέντρωση" (α' μέρος)

Ως γονείς μπορείτε να συνεισφέρετε σημαντικά ώστε να αποκτήσει το παιδί σας τις βάσεις για πιο γρήγορη σκέψη και καλύτερη προσοχή στη ζωή του αργότερα.
Ανατροφή μέσα σε σταθερό και ήρεμο περιβάλλον.
-  Μην πιέζετε το παιδί σας να κάνει οτιδήποτε το φοβίζει.
-  Δείξτε ενδιαφέρον για τον κόσμο του παιδιού σας, χωρίς όμως να του το επιβάλλετε. Πρέπει να μάθει να είναι ανεξάρτητο και να είναι ένας υπεύθυνος άνθρωπος.
-  Δημιουργήστε για το παιδί σας ένα χώρο όπου θα μπορεί να παίζει και να ζει τις προσωπικές του στιγμές.
-  Καθορίστε σαφείς κανονισμούς που θα ισχύουν για όλη την οικογένεια.
-  Πάρετε το παιδί σας στα "σοβαρά", προσπαθήστε να φτάσετε στη ρίζα των προβλημάτων του.
Οικογενειακή θαλπωρή 
-  Δημιουργήστε μια σταθερότητα. Τελετουργικές συνήθειες, όπως το πρόγευμα για όλη την οικογένεια τις Κυριακές ή το διάβασμα κάποιου βιβλίου πριν τον ύπνο, είναι ωφέλιμες.
-  Μια καθαρά δομημένη μέρα δίνει στο παιδί σας ένα σημαντικό προσανατολισμό. Αν γνωρίζει τις εργασίες και τις υποχρεώσεις του, θα τις εκτελέσει πιο εύκολα. Για παράδειγμα, οι σχολικές του εργασίες καλό είναι να γίνονται πάντα σε συγκεκριμένη ώρα. Έτσι αποφεύγονται ο εκνευρισμός και οι αντιδράσεις όταν το παιδί χαζεύει και καθυστερεί.
-  Φροντίστε να έχει φίλους το παιδί σας. Αν δυσκολεύεται να κάνει μόνο του επαφές, μπορείτε να το βοηθήσετε κάνοντας πάρτι και άλλες δραστηριότητες.
-  Ένα κατοικίδιο ζωάκι μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να γίνει υπεύθυνο.
Επαρκής ύπνος 
-  Ο ύπνος δεν έρχεται κατ’ εντολή. Είναι μια αυτόματη λειτουργία που δεν καθοδηγείται από τη θέληση. Επομένως, βοηθήστε το παιδί σας απομακρύνοντας διασπαστικούς και ενοχλητικούς βιο-θορύβους από το χώρο.
-  Ορίστε σταθερή ώρα ύπνου.
-  Απαγορεύστε την τηλεόραση και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια στο παιδικό δωμάτιο.
-  Διαβάστε του κάτι που το ευχαριστεί.
Περισσότερη κίνηση 
-  Φροντίστε το παιδί σας να παίζει καθημερινά.
-  Αν δεν υπάρχει χώρος, προτείνετε κάποιο άθλημα, με το οποίο θα ασχολείται τακτικά.
-  Γίνετε πρότυπο μίμησης, αντικαταστήστε το αυτοκίνητο με το ποδήλατο για τις κοντινές σας εργασίες, χρησιμοποιείστε τη σκάλα αντί του ασανσέρ.
-  Αν χρειαστεί να αλλάξετε έπιπλα στο δωμάτιο του παιδιού σας, ελέγξετε πρώτα τη δυνατότητα κίνησης και ρύθμισης τους. Υπάρχουν ρυθμιζόμενες καρέκλες με σούστες και υποστηρικτικά πλαίσια.
-  Η εκμάθηση κάποιου μουσικού οργάνου εκπαιδεύει το παιδί στη συντονισμένη κίνηση διαφορετικών μελών του σώματος.

Πηγή: Petra Thorbrietz 

Παπαργύρη Αναστασία

Ειδική Παιδαγωγός ikid Πετρούπολης

www.ikid.gr